O dear! Summer in the desert

Hoi Allemaal!

Daar ben ik weer, terug van weggeweest en damn! wat heb ik genoten. De afgelopen dagen waren zeker een memorabel hoogtepunt van deze reis het belooft dus weer een lang verhaal te worden en de foto's zijn de moeite absoluut waard! Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen dus laat ik maar weer verder gaan vanaf het punt waar ik gebleven was… Het vliegveld...

Mijn eerste keer alleen op het vliegtuig, ik zal het eerlijk toegeven, een beetje zenuwachtig was ik wel, maar het is allemaal goedgekozen. Onderweg nog een bosbrandje gespot, was niks ernstigs volgens de piloot, kwam weleens vaker voor. (Dit bleek de volgende dag een van de grootste bosbranden te zijn sinds de afgelopen 30 jaar!) 23.00 was ik netjes voor mijn hostel afgezet door een taxi. De volgende ochtend ben ik met Melina aan de praat geraakt en vertelde ik haar dat ik de volgende dag evt naar de Clare Valley wilde om de wijngaard van de Taylors te zien en of zij zin had om mee te gaan om zo de kosten te delen. Dat zag ze wel zitten en ze wist ook nog twee anderen dus nadat ik gecheckt had of het ok was dat we met zijn vieren de boel op stelten kwamen zetten hebben we een auto gehuurd en zijn we 2 uur onderweg gegaan naar de Clare Valley. Onderweg nog door de rookwalm van de branden in Adelaide gereden maar de daadwerkelijke branden waren wel kilometers van ons vandaan. De Clare Valley is echt een prachtige omgeving, vol wijngaarden en prachtige uitzichten en uiteindelijk zijn we ook bij de wijngaard van de Taylors uitgekomen. Ik was onder de indruk! Bizar groot! We werden ontvangen met uiteraard een voorproefje van een aantal wijnen. Omdat ik de wijnen hier ook kan proeven was ik de bob, geef eerlijk toe ik heb wel wat geproefd want we hadden nog een gehele rondleiding voor de boeg om de alcohol er weer uit te zweten. Daarna de rondleiding met allerlei leuke feitjes over wijnen en over hoe dit familiebedrijf tot stand is gekomen . Het is ook echt een internationaal merk en zelf in 3 slijterijen in Nederland te verkrijgen onder het merk Wakefield (Taylors was al in gebruik binnen Europa). Ik denk dat het toch tijd wordt voor opslag ;p. Hierna hebben we nog wat rondgereden door de Clare Valey en hebben nog 2 andere wijngaarden bezocht en lekker wat gegeten. Bizar hoe gezellig je het kunt hebben als je een dagje op pad gaat met 3 mensen die je totaal niet kent, allemaal van een andere nationaliteit (Iers, Deens, Duits en Nederlands) als er maar wat wijn ingegoten wordt haha. (ik was de bob, dus ik had het niet nodig). Dag 1 in Adelaide ben ik lekker door de stad gaan wandelen, door de Botanical Gardens/ Chinese tuinen, en ook de stad zelf met de kerkjes en universiteit, mooie gebouwen hier en zo veel rustiger dan Sydney.

En toen begon 'de tour'. We zouden tussen 6.30 en 7.00 opgehaald worden dus om 7.25 stond ook echt de bus bij mijn hostel. Ik zag het al helemaal gebeuren dat we toch ergens anders opgepikt zouden worden of zo, maar deze keer was het busje gewoon te laat. Ik stapte in het busje en was verrast toen ik naar de mensen keek. Geen groepje backpackers… Het was opnieuw een groep totaal verschillende mensen, 2 koppels, een moeder en dochter en wat solo reizigers. Er werd hoi gezegd maar verder bleef het echt stil tijdens de eerste uren in het busje. Michael onze tourguide verbrak gelukkig snel genoeg de stilte door het programma van de komende dagen uit te leggen en we kregen markers om onze ramen vol te tekenen aangezien dit busje de komende 2 dagen toch een soort van huis zou worden. Na 2 dagen werd het busje ingeruild voor de bus van Heading Bush maar daar moest even aan gesleuteld worden voor hij geschikt was om off road te gaan. We waren helemaal voorbereid op een 10 daagse tour, midden zomer hartje Australië kom maar op met die warmte… Deze dag viel gelukkig mee qua warmte, het was warm maar lekker. WE kregen eerst nog de kans om wat drank en laatste spullen in te slaan. Hierbij hadden we ontzettend veel geluk want de eerste drie avonden hebben we bier gekregen van de moeder. Dit omdat we met zijn allen een grote doos wilden kopen (dat was voordeliger) en zij zou betalen en het volgende moment zei ze dat het ok was en we niets hoefden terug te betalen. Super lief! De lunch was op een uithoekje van Australië waar we letterlij de oceaan in konden lopen. Op dat moment hadden we ook de optie om te zwemmen, maar aangezien ik op dat moment de enige was die enorm enthousiast 'Yes I would love to do that' riep zijn we toch verder gegaan. We zijn gestopt bij een opgedroogde zoutvlakte wat de pink lake is op een bepaald waterniveau. Je kon als je goed keek nog wel een soort van roze gloed zien. Uiteindelijk bij een klein dorpje gestopt waar een gloednieuw zwembad was, waar we met zijn allen toch nog gezwommen  hadden. Was wel bizar, dat dorpje was niet groter dan Well, maar ha gewoon een super nieuw vet zwembad. Uiteindelijk op zoek gegaan naar een slaapplek midden in de bush bush, uitleg gekregen over de swag, wat een soort slaapzak is maar dan van tentstof zodat je warm en soort van droog kunt slapen zonder tent onder de sterren. Geweldig! Ook nog volle maan gehad op de eerste nacht en een bijzonder snurkkoor met dolby surround effect. Maar ach er zijn slechtere plaatsen met beroerder uitzicht om wakker te liggen.

Dat was dag 1… Ik heb jullie gewaarschuwd dit wordt een lange blog… 

De volgende dag werden we gewekt met het nummer follow the sun, net als alle andere ochtenden op een na. Vandaag zijn we meer de outback ingegaan, we reden langs 'wilde' kangoeroes, emu's, wilde paarden. We stopten bij ruïne stadjes, die ooit gebouwd werden omdat men dacht dat de grond vruchtbaar was om vee te houden of graan te verbouwen maar uiteindelijk bleek dat niet te zijn, aangezien het letterlijk in the middle of nowwere was zijn de stadjes uitgestorven en verlaten achter gelaten. Nog een heerlijke wandeling door de bush bush gedaan waar we super dicht bij de kangoeroes konden komen, dat waren de kangoeroes zoals ik ze me voorgesteld had echt indrukwekkende dieren. Ook de eerste tekeningen van Aboriginals gezien Hier hebben we ook gegeten. Toevallig hebben we vandaag ook weer gezwommen in een zwembad, maar niet zo luxe als die van gisteren hoor. Vandaag ook weer in de swag buiten geslapen, waar we nog even gestoord werden door een wallaboo (een kangoeroe maar dan met een hele mooie vacht) die gewoon op 3 meter van onze swags aan het rondsnuffelen was. Zo gaaf om dat mee te maken!! Het is ook echt ontstressen hier, je hoeft niks, kunt gewoon jezelf zijn, de mensen waarmee je reist leer je vanzelf wel kennen, heerlijk vrij gevoel geeft het ook om in de buitenlucht onder de sterren in slaap te vallen.

De volgende dag was ook tevens pap zijn verjaardag, alsnog gefeliciteerd! We zijn deze dag weer terug gegaan naar het punt van dag 2. Ondanks dat we hier vrij veel zon hebben gehad schijnt het te regenen! De wegen zijn onbegaanbaar en de komende trip richting Cooper Pedy gaan we over de highway doen. Behoorlijke tegenvaller, maar met een beetje geluk kunnen we vanaf daar wel weer off road. Slaapplaats voor de komende nacht is op een camping waar we in een tent of onder een afdakje kunnen slapen. Aangezien we niet meer uit die swags te slaan zijn, sliepen we met een groepje onder het afdakje. Wel weer een zwembad dus ook dag 3 gezwommen en zelfs sort van zwemles gegeven aan Rock, hij kan nu serieus al een rugslag en is helemaal gelukkig daarmee! Komen mijn teacherskills toch nog van pas:D. Verder hebben we vandaag vooral veel gereden en een flinke wandeling gemaakt. Ik ben geen echte wandelaar, maar deze tochten zijn wel tof, langs bergen, mooie uitzichten, beetje ruige wandelpaden, als we dat in Nederland hadden zou ik een echte wandelaar zijn...

De volgende dag hebben we weer veel gereden, in de nieuwe bus, wat meer een kleine omgebouwde truck is. Vandaag heb ik ook voorin gezeten, deed me weer aan die goeie oude tijd bij ons pap in de truck denken, dus kon het niet laten om te vragen of ik gewoon ff voor het gevoel voorin mocht zitten. Dat was wel erg leuk, vooral omdat je gewoon alleen maar woestijn om je heen hebt. Hoewel ik me de woestijn veel minder groen had voorgesteld, maar dat had mede ook met de regen te maken. Dat blijft een bizar verhaal, deze regenval in deze tijd van het jaar, dat kan natuurlijk alleen ons overkomen :O. Inmiddels is de groep echt heel gezellig geworden, iedereen is vanaf dag 2 echt wel meer uit zijn schulp gekropen, en elke avond is gewoon super gezellig! We doen alsof er een kampvuur is want die mochten we niet maken, hoe ironisch, de eerste twee dagen vanwege de droogte en dus kans op bosbrandgevaar en de dagen daarna vanwege het feit dat we op een camping staan vanwege de regen… Zoek de logica… We kwamen vandaag aan bij Cooper Pedy, waar we een rondleiding gehad hebben door een grothuis. Ze leven hier letterlijk onder de grond, maar die huizen zijn absoluut de moeite waard om in te wonen. Dat heeft niks met een grot te maken. Deze huizen zijn ontstaan vanuit grotten waar men naar opal (een edelsteen) gezocht hebben maar omdat het (normaal gesproken) tijdens hartje zomer tot 50 graden kan worden bedachten ze dat het net zo slim en vooral koel was om in de grotten te leven. Met alle luxe van meubilair, een keuken, tv met beperkt aantal zenders maar toch. Na deze rondleiding hebben we nog een bezoekje gebracht aan een galerij met Aboriginal kunst, waar ook een kangoeroeopvang was. Daar was op dat moment een super lief baby kangoeroetje die gevoed werd en ook even moest proberen zijn eerste hupjes te zetten. Hij moet nog even oefenen… Maar wat was dat lief.

Hierna hebben we heerlijk pizza gegeten in een restaurantje in Cooper Pedy, waarna ik met 3 anderen nog een gezellige wandeling gemaakt heb en off course weer een gezellig vuurkorfavondje zonder vuurkorf, maar met bier en gezelligheid.

Helaas was de weersvoorspelling niet heel positief voor de dagen die volgen dus we vervolgen de trip weer over de highway. Deze dag op weg naar de Uluru. Toen we aankwamen regende het nog heel een een klein beetje vandaar onze geweldige fashionable garbagebagponcho’s, maar het positieve van dit hele verhaal is dat we de geweldige watervallen vean Uluru hebben kunnen zien. Nadat het stopte met regenen duurde het nog geen 45 minuten en de watervallen veranderden in lichte stroompjes. Ik voel me wel echt gelukkig dat ik dat hem mogen meemaken. Hierna weer op naar een campingplaats voor een gezellig vuurkorfavondje zonder vuurkorf maar met het geweldige spel ‘asshole’. Briljant melig kaartspel wat ik jullie zeker nog ga leren ;). Mindere van deze avond was dat het te bewolkt was om ook maar iets van de zonsondergang te kunnen zien, de Uluru was nog steeds een soort grijze rots, niet die geweldige roodgoude rots van de foto’s, op dat moment hoopte ik enorm op de zonsopgang, maar ook die bleef uit, alleen wolken amper zon… Dit was het eerste moment van de reis dat ik echt enorm baalde. Ik was ook even mijn positiviteit kwijt , ik wilde echt onwijs graag in ieder geval de Uluru op zijn mooist zien. Daarom heb ik die ochtend met anderen gesproken en voorgesteld om een dag langer te blijven. De weersvoorspelling was droog en vanaf halverwege de nacht zouden de wolken verdwijnen dus de kans op in ieder geval een zonsopkomst was reeel. Dit hadden we aan Michael voorgelegd en hij zou er over nadenken. Daarna werden wij afgezet bij de Uluru voor de 10 km walk rondom die geweldige rots wat ook weer de moeite waard was. Niet alleen de sporen van de Aboriginals maar ook de sporen van de regen en het feit dat in het midden van de woestijn zo’n gigantische rots ligt, die 90 graden gekanteld is door de natuur geeft je wel het gevoel dat wij maar kleine wezentjes zijn op deze planeet. Toen we opgehaald werden kregen we super goed nieuws te horen! We blijven nog een dag en vannacht gaan we naar een kampeerplek buiten de camping, gewoon in de woestijn en een vuur!!!!!! Om de dag verder in te vullen krijgen we ook een ritje op een kameel (15 min) maar toch omdat dit in de oude brochures beloofd werd en we toch al zoveel hebben moeten missen vanwege het weer. Superleuke ervaring en ik moet zeggen, kamelen zijn ook wel op hun manier charmante dieren. Na deze positieve dag hebben we onderweg hout gesprokkeld om vervolgens ‘s avonds een kamp op te zetten waar we allemaal intens blij mee waren. Niet alleen daarmee, maar we hadden zelfs het geluk dat de wolken precies genoeg plaats hadden gemaakt voor een bizar mooie zonsondergang. We stonden nu niet op de postcardvieuw maar dit was absuluut gelijkwaardig. Ik had kippenvel zo mooi! We kregen zelfs een wijntje erbij om te toosten op deze ondergang en het was echt even een magisch momentje. Tot de zon ook weg was en we verder gingen met het kampuur… Een termietenplaag. Serieus 1000den vliegende termieten en ze waren letterlijk overal. Maar wij als echte outbackavonturiers hebben toch gewoon het vlees gebakken en gegeten op 1 na. Ik heb me met een aantal anderen met vlees en al in de bus geparkeerd om daar in het donker te eten onder het mom wat niet weet wat niet deert, allemaal extra proteine voor de volgende dag. Eerlijk gezegd proefde je er ook echt helemaal niks van.

Daarna weer een heerlijk gezellig avondje gehad en deze keer in de tent geslapen ivm de rondkrioelende centipede’s. Aangezien die giftig zijn en niet heel gezellig in je zwag werd ons nadrukkelijk geadviseerd om toch in je tent te slapen. Voordeel van deze tenten was wel als je de raincover er niet overheen deed was het gehele bovengedeelte gewoon een soort hemel, je kon alsnog alle sterren zien. Dus ik en Katja en Linden hebben met zijn drieen een tent gedeeld wat onwijs super melig was en ondanks dat we Linden als man hadden aangenomen om ons te beschermen belandde ik op mysterieuze wijze bij de ingang. Maar ach als we door een dingo werden aangevallen maakte het uiteindelijk niet uit waar je sliep… Deze nacht duurde het niet alleen lang voor we sliepen vanwege de gezelligheid maar ook vanwege het prachtige uitzicht over de sterren, wow onbeschrijfelijk was dat.

Volgende ochtend werden we wakker met al een voorproefje van de zonsopkomst, snel klaargemaakt om naar het uitzichtspunt te gaan en daar wachten op de zon. Ook dat was weer een bijzonder moment, de zonsondergang vond ik persoonlijk mooier maar dit was ook niet verkeerd. Hierna weer verder reizen, helaas nog steeds via de normale weg richting Kings Canyon. Ook daar weer een hicking gedaan, absoluut de zwaarste van allemaal maar ook de mooiste, wat een prachtig berggebied is dat! Rode rotsen bekleed met wat groene planten, met uitzichten over de woestijn, in het midden van de rots een tropisch achtig water met palmboomjes eromheen en een waterval wat uitkomt in een soort van ‘bergmeertje’. Daar hebben we ook even een pauze momentje ingelast om weer even te realiseren dat we onszelf ondanks de tegenslagen toch wel heel gelukkig konden prijzen dat we dit mogen meemaken. Dit was het red centre zoals ik me had voorgesteld en hoopte dat het zou zijn. Het was een 5,5 km klim/wandeling vol met geweldige uitzichten en leuke momenten, de foto’s hiervan volgen nog ;). Hierna weer op weg naar een volgende slaapplaats. Weer in de outback en in de tenten ivm met de kans op ongewenste gasten in je swag, maar ook zeker weer met vuurkampje en onwijs veel lol. Echt van die ‘had je bij moeten zijn’ humor waar je nu nog steeds op terugkomt als je met elkaar aan het praten bent. Deze keer hebben we avondeten zonder termieten gehad dat was ook wel lekker en opnieuw een gezellig avondje achter de rug. Ook een hele heldere we hebben echt honderden sterren gezien, de milky way. Niet te fotograferen maar zeker wel in mijn geheugen gegrafeerd en dat wil in mijn geval wel wat zeggen ;P.

Volgende dag op naar de MCDonnell Range, dit is alweer de een na laatste dag. We stoppen eerst in Alice Springs om te zien wat de mogelijkheden zijn want inmiddels zien we absoluut het waterprobleem. De oorspronkelijke droge meren zijn vol met water en soms komt het water zelfs tot de wegen. Deze dag was verder een dag waarbij we voornamelijk in de auto hebben gezeten dus daar kan ik weinig over vertellen, maar we hebben ook een nieuw slaapplaatsje gevonden. Het oorspronkelijke plan was een plekje in de MC Donnell Range maar onderweg spotten we een off road stekkie, daar zijn Michael en twee anderen van de groep zijn daar op onderzoek uitgegaan en hebben een geweldig plekkie gevonden langs een waterstroompje wat duidelijk nog zo vol was vanwege de regen. Hierlangs hebben we ons kamp voor vanavond opgezet wat absoluut de beste plaats was van deze reis. Opnieuw in tenten deze keer vanwege de kans op zoals Micheal het leuk wist te beschrijven ‘reptielen’.  Dit was voor mij genoeg reden om Linden deze keer bij de ingang te parkeren door zijn matras om te ruilen met de mijne wat ook daadwerkelijk werkte :D. We hebben met de meesten in het water gelegen, heerlijke stoofpot gegeten en Mori (de moeder) had brood op een stokje gemaakt wat we boven het vuur gebakken hebben en bij de stoofpot hebben opgesmikkeld. Opnieuw een prachtige zonsondergang meegemaakt en een vuurkorfavondje met vuur, bier en gezelligheid. We hebben kussengevecht een nieuwe betekenis gegeven, door de kussen af te pakken en te verstoppen. Dit was een hele prestatie als je bedenkt dat we met zijn drieen in een tent met 3 matrasjes en 3 slaapzakken lag, heel veel verstopplaatsen waren er niet haha. Maar toch kregen we het voor elkaar, het lullige voor Linden was dat we redelijk spontaan in slaap zijn gevallen en hij ook, zonder kussen…. Oepsie…

Volgende ochtend was ik om 6 uur al wakker en heb ik van een ochtendpoedelbadje genoten onder het genot van een panoramauitzicht van de helaas bewolkte zonsopgang. Daarna een special breakfast gehad, gebakken brood, met een gat erin, daarin een ei en bacon. Heerlijk! Na dit ontbijt hebben we alle spullen ingepakt om naar onze laatste wandeling te gaan in de MC Donnel Range. Daar hebben we een kort maar krachtige wandeling gemaakt waarna we hebben gezwommen in een bergmeer tussen de rotsen, geweldig! Daar heb ik Roch nog een extra lesje gegeven en hij kan nu zelfs een soort van schoolslag. Dit was echt weer een hoogtepuntje om in dit natuurwater te zwemmen terwijl je tegen die torenhoge rotsen opkijkt. In een word waanzinnig!

Maar ook hier kwam een eind aan, helaas… Na het zwemmen zijn we terug naar Alice Springs gegaan waar iedereen bij zijn/haar hotel/hostel gedropt werd. We hebben deze dagen afgesloten met een etentje in een gezellig Rock café waar we met zijn allen nog heerlijk hebben nagenoten en nagepraat.

Dit was wat we vooral gedaan hebben, deze dagen heb ik ook enorm veel nagedacht en omdat je met een groep van 14 inclusief de gids mensen bent die je leert kennen en die jou leren kennen want dat is onvermijdelijk tijdens een tour als deze. Je gaat echt wel nadenken over alles wat je hebt in Nederland (opleiding/baan/kansen/vrienden/familie enz.) en wat je hebt meegemaakt. Het is zo mooi om te ervaren dat de groep zo stil en gesloten was op dag 1 en hoe je elkaar al hebt leren kennen op dag 10. En hoewel de kans groot is dat je meer dan de helft van de groep niet meer ziet of zult spreken (hooguit berichtjes via facebook) heb je met elkaar iets meegemaakt wat je nooit kunt uitleggen aan anderen. Het gevoel wat je hebt als je in een swag onder de sterren ligt en dan gestoord wordt door een kangoeroe, of wat er door je heengaat als je zo’n magische zonsondergang ziet, of de watervallen van Uluru, de lol tijdens kampvuuravondjes, het is wel echt heel mooi dat je dit juist met onbekenden hebt mogen delen, hoewel je soms juist je zusje/broer(tje) nichtje ;) ouders vrienden of familie bij je had willen hebben, maakt het feit dat je in zo’n korte tijd zo’n band opbouwd, ook al is het tijdelijk, deze trip ook wel weer bijzonder. Zowel de groep als de reis zal ik niet snel vergeten!

De blog is voor gisteren en vandaag wel weer lang genoeg, de dagen in Melbourne en deze week volgen. Morgen moet ik weer oppassen ook ‘s avonds dus dan zal ik de foto’s uploaden.