Zoveel rijker en toch blut ;)

12 juni 2015 - Taipei, Taiwan

G'daymates, Kia ora bro's, hallo lieve lezers,

Mijn een na laatste reisverslag, opnieuw gemaakt in het vliegtuig en op het vliegveld. Deze keer onderweg naar huis. Toch beloof ik nog een laatste verslag na deze om de eerste week terug te beschrijven en nog een laatste terugblik.
Maar dat is later, ik ga nu even terug in de tijd. Naar Wannaka om precies te zijn, want dat was de volgende adembenemende bestemming na Frans Josef. Ondertussen een hele mooie stop gehad bij een postcard meer waar je van die leuke foto's kunt maken waarbij je niet ziet wat de echte bergen zijn en wat de weerspiegeling is. Omdat dat meer bij Wannaka ligt noemen ze het lake Wannaka, serieus de originaliteitsprijs zullen ze hier niet winnen voor de namen. Na een fotostop zijn we doorgereden naar Wannaka. Toen we eenmaal 's avonds aankwamen hebben we lekker gekookt, gegeten en heb ik geskyped met mijn lieve zusje. Heerlijk bijgekletst, wat gelachen, daarna heb ik op een laptop van een reisgenootje de soms hilarische skydive foto's teruggekeken en een keertje op tojd naar bed. Terwijl wij met zijn allen lagen te slapen heeft het "een beetje" gesneeuwd. Zo'n 30 cm heerlijke sneeuw. Ter verduidelijking dat is dat witte, koude spul wat veranderd in water bij warmte. (Ja in Groningen zien jullie het nog wel eens, maar voor de Brabanders onder de lezers). Een goede reden om de volgende dag met een sneeuwballengevecht te starten en daarna een hike te doen op (hoe raad je het) Mountain Wannaka. Mijn conditie bleek niet meer wat het geweest was, maar uiteindelijk heb ook ik de top bereikt en wat was dat prachtig zeg! Bergen met sneeuw, een dorpje, een lake, alles met een prachtige witte laag verse sneeuw. Deze foto's zullen jullie snel zien, maar dat doet echt geen recht aan dit echte uitzicht. Echt even een kippenvel momentje. De terugweg ging een stuk gemakkelijker en na wat sneeuwballen gegooid te hebben en bomen leeggeschud over elkaar kwamen we bij het ophaalpunt in puzzle world waar ze de meest briljante wc brillen hebben. Wij kopen ze gewoon bij de xenos, maar voor hier was het heel wat.

Op naar the place to be Queenstown. Dankzij mijn lieve zusje en ouders heb ik daar mijn volgende stunt mogen doen, namelijk een canyon swing. 109 meter hoog, 60 meter freefall, 200 meter lange swing en gaan met die banaan. Ik wilde deze keer zo'n pocahontassprong doen, aanloopje en dan armen wijd en springen. Tot het moment dat het touw me omdraaide was dat gelukt, maar het gekke deze keer was dat ik geen echte angst had. Het was onwijs gaaf wn een lekker gevoel om zo tussen de canyons te zwieren, maar de kick die ik van de bungeejump of bridgeswing in Frankrijk had was heel minimaal. Ik vrees dus dat ik nu officieel een adrealine junk ben...
Maar niet alleen de swing was gaaf, ook Queenstown het stadje was prachtig. Uiteraard weer aan een lake en in de bergen, maar het was ook een stadje met karakteristieke huisjes, veel souvenirwinkels uiteraard, maar vooral de stijl van de huizen / winkels en de sfeer in het stadje is de moeite waard om wat extra dagen te blijven. Sowieso was het fijn om gewoon even stil te staan en niet na een nachtje slapen weer door te moeten naar de volgende bestemming. En de Fergburger! Niks teveel gezegd, wauw, dat is echt de lekkerste broodje hamburger die ik ooit in mijn leven op heb! En de cookiemonster winkel waar je tijdens happy hour maar liefst twee cookies krijgt voor de prijs van een. Maar niet zomaar cookies, neee, warme cookies, krokant van buiten, zacht en (in mijn geval) net warme half gesmolten goddelijke chocolade van binnen...mmmmmm.
Maar helaas ook aan deze hemelse momentjes kwam een einde om weer door te reizen, nu naar de deep south. Milford Sounds en Gunn's Camp. Het was prachtig, een boottocht /cruise langs bergen en watervallen, al moet ik zeggen dat ik de hike nog mooier vond. Maar misschien qas mijn verwachting van de cruise te hoog en het feit dat de buschauffeur zei dat het een 3/4 uur durende cruise zou zijn en we na 1,5 uur al terug waren hielp niet mee. Maar zoals ik zei, de hike was geweldig. Wat vroeger in de ochtend waardoor we al gauw boven de wolken liepen maar omdat het niet te bewolkt was konden we wel van het uitzicht genieten. Het mooie van deze hike was dat je echt de berg zag veranderen van bos naar sneeuwtop. En waar je ook kijkt overal is wat moois te zien, een bevroren meer(waar we niet op konden lopen, het ijs was niet dik genoeg, tuurlijk hebben we dat gecheckt) maar vooral heel veel bergen en sneeuw. De avond in Gunns Camp heb ik toch nog glowworms gezien, de eerste keer waren we te ver gelopen maar toen we van anderen hoorden waar ze precies waren zijn we terug gegaan en konden we ze toch nog bewonderen. Hele kleine sterretjes in de rotsen, heel sprookjesachtig, zeker in combinatie met een heldere maan. Op de terugweg zagen we ook hoe de sneeuw door de maan werd opgelicht, net glow in the dark, magisch...
Tja en dan weer een stop in Queenstown, deze keer kon ik tijdens het uitgaan weer een drankje doen, eindelijk van de antibiotica af, Jeey! Na een gezellige avond, niet al teveel gedronken (dus nope, nog steeds niet zwanger) wel even wat nieuwe recepten voor cocktails gevonden weer door naar de volgende stop, mount cook. Het gave van deze plaats is dat ik het in de verte tijdens dw skydive al gezien heb. Niet dat ik het daadwerkelijk herkende maar toch, wel een gek idee. Na een flinke wandeling kwamen we uit bij een meer waar stukken ijs in dreven, afgebroken van de top. Hoewel het eruit ziet als een blok ijs in water is het wel een indrukwekkend idee dat je halverwege de gletsjer een stukje van de top tegenkomt, we waren nog niet eens op het ijsgedeelte.
Mount cook staat bekend om de prachtige sterrenhemel, maar omdat de maan zo helder was, was het niet zo zichtbaar. 's avonds weer gekookt, deze keer een zelfbedachte stew/soep. We kwamen langs een fruit en groente farm, waar ze zakken met groenten voor 5 dollar verkochten, spotgoedkoop, ik wilde daar een groente tomatensoep van maken, maar mijn vegetarische kookmaatjes wilde daar ook aardappelen en witte bonen in tomatensaus aan toevoegen... Aangezien ik hier ben om te ontdekken ging ik maar akkoord, maar het bleek al snel dat zij ook geen idee hadden wat ze deden. Uiteindelijk hebben we toch alles als een soort soep gekookt en na wat experimenteren met kruiden was het nog smakelijk ook.
De volgende dag door naar Rangitata, wat een hele gezellige stop was, waar we een avondje kaartspellen hebben gedaan na een heerlijke groepsmaal. En toen door naar Kaikoura, dat was vrij saai, wel hele lekkere pannenkoeken gebakken omdat we daar afscheid namen van Norina. Terug naar Wellington waar we een avondje uit geweest zijn en door naar Auckland. In Auckland had ik nog 4 dagen, een dag had ik echt even nodig om bij te tanken, al dat reizen en feesten is vermoeiend hoor... De volgende dag ben ik naar Mount Eden gelopen, dat was de eerste keer dat ik onder de indruk was van Auckland. Het uitzicht vanaf deze vulkaan is zeker mooi, Auckland blijft natuurlijk nog steeds een volgebouwde drukke stad, maar als er nog een mist over hangt en je ook echt het water en de bergen eromheen ziet krijgt het een andere uitstraling. En na deze heerlijke wandeling ben ik naar Katie en Case gegaan, dat was die meid die ik in de eerste week had leren kennen en haar vriend. Inmiddels heeft ze dus een baan en appartement en ik mocht nog 2 nachtjes bij haar en chase slapen. Super lief, vooral als je bedenkt dat het appartement een kamer is waar hun bed een kleine 2 zitsbank heeft en een kleine tv meubel. Mijn matrasje paste net op de grond en als zij naar de toilet wilden moesten ze letterlijk over me heen lopen. Toch hadden ze plaats genoeg. 's avonds zijn we naar een kroeg gegaan waar toevallig een lokale rock/metal band competitie gaande was wat niet helemaal mijn stijl muziek was, maar live is het toch anders, het was weer gezellig. De volgende dag hebben Katie en ik een wandeling gemaakt, airhockey gespeeld in zo'n arcadehal, super grappig en net deal or mo deal voor allebei een armband gewonnen, of beter gezegd een rubberen sluitring die om je poks past, maar wel een met een leuke herinnering. Verder vooral lekker wat bijgekletst en een rustig dagje gehad, mijn laatste in Nieuw Zeeland, want de volgende dag cloog ik alweer naar Sydney, waar ik Esther weer zou zien!

Na een rustige vlucht kwam ik rond 8 uur aan en inderdaad was Esther al in Sydney. Heel maf hoe vertrouwd het meteen voelde, Sydney als mijn tweede thuis en Esther als vriendin. Deze avond deed Sydney nog meer dan anders zijn vest om.indruk te maken, het bleek vivid Sydney te zijn, hele lichtshows en projecties waren te zien op onder andere the operah building. Prachtig! Ook was er een mogelijkheid om de kleuren in te stellen en Esther en.ik.besloten om Sydney natuurlijk oranje te kleuren, het kwam niet helemaal uit de verf, maar wij zagen het. De volgende dag zijn we naar bondi beach gegaan, om ook daarvan afscheid te nemen. Het weer was niet slecht gelukkig deze dag dus na een warme chocolademelk (lees; een klein stukje hemel in vloeibare vormmmmmmmmmm) hebben we nog wat foto's geschoten en gingen we door naar de Taylors om ook daar officieel en vooral definitief afscheid te nemen en mijn laatste spullen/rotzooi :p te halen, heel gek idee, zelfs nu is dat nog niet doorgedrongen. We werden wel heeel hartelijk ontvangen en het was echt fijn om ze allemaal (op Justin en Deuchar na helaas) te zien. Na deze volle dag hebben we 's avonds heerlijk een filmpje gekeken, gedeeltelijk tenminste toen waren we allebei beetje gaar en zijn we naar bed gegaan. De volgende dag stond helemaal in het teken van souvenirs, ik ben ook eindelijk naar Paddy's market gegaan. Heb mijn eigen hele bijzondere souvenir gemaakt met hulp van Esther, de tassen ingepakt en een afscheidsdrankje Champagne met jus d orange gedronken. Nog steeds drong het niet door dat dat mijn laatste momenten van mijn reis waren. De volgende dag hadden we nog tot 6 uur, we hebben de reis van Esther gepland, aangezien ik met stray gereisd had kon ik tips geven, maar het was wel een maf idee dat Esther over een aantal dagen naar Nieuw Zeeland gaat en ik die dag naar huis... En we zijn naar circular quad gegaan, het hart van Sydney, dus een betere plaats om afscheid te nemen was er op dat moment niet. En nu dus op het vliegveld in Taipei. Ongeveer een derde van mijn terugweg zit erop, maar nog steeds dringt het niet door dat de reis erop zit en ik straks iedereen thuis weer ga zien. Precies dat is de reden dat ik nog een verhaal ga schrijven over een weekje om op dat moment nog eens terug te kijken op dit geweldige avontuur, want dat was het! Ik voel me ook echt voldaan, ik heb alles gedaan wat ik wilde doen en veel meer. Ik had echt hoge verwachtingen van deze reis, maar het was nog beter, ik heb nieuwe maatjes en echte vrienden erbij gekregen en al die tijd ben ik gesteund geweest door mijn vrienden en familie in Nederland. Buiten dat ik persoonlijk veel geleerd heb besef ik nog meer dat ik echt heel rijk ben met mijn vrienden en familie en ervaringen en herinneringen en daar ben ik echt dankbaar voor!

Op naar de laatste kilometers en dan ben ik weer thuis!

Tot snel

Xoxo

5 Reacties

  1. Mandy:
    12 juni 2015
    Wouw! Indrukwekkend allemaal.
    Enne NOG? Niet zwanger haha
  2. Bianca en Kirsten:
    12 juni 2015
    Je hebt echt genoten en veel nieuwe ervaringen opgedaan, maar toch ook wel weer heerlijk voor je familie en vrienden om je weer in het echt te zien.
    Je kunt nog lang terugkijken en genieten van je onvergetelijke reis!
  3. Rosalie:
    12 juni 2015
    Gonny, Van harte welkom thuis!!
    Ja, je bent veel rijker geworden ook al ben je blut. Maar wat is geld waard vergeleken met wat je hebt ervaren?
    Kom je over een tijdje pas achter.
    Nogmaals, grote knuffel en tot ziens!
    Rosalie
  4. Gonnie:
    12 juni 2015
    Ja ik ga zeker nog lang nagenieten van deze reis en Rosalie ik ben het nu al met je eens, ik heb heel bewust de keus gemaakt voor ervaringen ipv geld en tot nu toe voelt het als de enige juiste keus :D
  5. Hans en Jacqueline van Genderen:
    14 juni 2015
    Ontroerend.....