On my way to Byron Bay in the Nannamobile

Hoi Allemaal!!!!

Ik hoop dat jullie ook een goed paasweekend achter de rug hebben, ik mag niet klagen. Hoewel ik tijdens de paasdagen zelf gewerkt heb, had ik de dagen ervoor een geweldige roadtrip achter de rug (zie cliffhanger vorige week ;))

Ik kon een auto lenen van Jen (moeder Robyn) die ik ook de komende weken nog mag gebruiken. Dat gaf mij de vrijheid om geode vrijdag op pad te gaan, maar omdat ik op donderdag een vroege dienst had en zaterdag om 16.00 pas hoefde te beginnen kon ik donderdagmiddag en zaterdagochtend er ook bijtrekken. Zo ontstond het "plan" om donderdag naar Nimbin te gaan, vrijdag naar Byron Bay en zaterdag langs de kust weer terug naar Allora.

Zo bedacht zo gedaan. Donderdag kon ik zelfs al om 15:00 stoppen, snel gedouched en in de auto gesprongen. De eerste twee uur was het nog licht en heb ik van de prachtige uitzichten genoten, over de Bergen en door regenwouden. Na twee uurtjes rijden werd het steeds donkerder en waren de regenwouden iets minder mooi, een enkel moment realiseerde ik me dat ik helemaal gek zou worden als de auto het op dat moment zou begeven, maar gelukkig! dat deed hij niet. Uiteindelijk na 4 uurtjes rijden aangekomen bij het hostel in Nimbin. Na gevoelsmatig 10 minuten (werkelijk 2 volgens mijn tel) op een donker verlaten landweggetje gereden te hebben wilde ik mijn auto parkeren maar er lag een zatte kerel op de weg. Ik mijn auto maar voor hem stilgezet en hulp gehaald om deze hindernis te verwijderen. Deze meneer bleek op het campinggedeelte te verblijven maar, ondanks dat hij daar stellig anders over dacht, had hij zijn tent niet weten te behalen. Hierna lekker ingecheckt en al meteen gezellig aan de klets geraakt met een franstalige belg, Italiaanse meid en een aziatische meid die met elkaar aan het rondreizen waren.Zo heb ik mijn avond in Nimbin zonder drugs toch gezellig doorgebracht. De volgende ochtend op tijd weer opgestaan om na een wandleing door het schattige plaatsje weer door te reizen naar Byron Bay.

Eenmaal aangekomen in Byron Bay ben ik rechtstreeks naar de vuurtoren en het meest oostelijke punt van Australie gegaan. Daar was ook een heerlijke wandeling uitgestippeld door een stukje regenwoud, langs het strand en dan weer omhoog naar de vuurtoren. Onderweg was een leuk restaurantje, maar het eten daar was niet echt geweldig, ik dacht mezelf te rakteren op fish & chips maar ik had vooral het gevoel gebakken frietvet te eten. Maar goed, de maag was weer gevuld en ik kon verder wandelen. Ik had heel graag het water in willen duiken maar realiseerde dat ik daarna nog door Byron Bay wilde wandelen en nog 45 minuten moest rijden naar mijn volgend slaapadresje dus dat was niet heel handig om te doen. Verrassend genoeg was ik verstandig!

Na deze wandeling wilde ik doorrijden naar het stadscentrum, maa rik werd onderweg afgeleid door een sort van paasmarktje ivm het Bluesfest wat hier dit paasweekend plaatsvond. Nu ik toch de vrijheid had, had ik de auto geparkeerd en heb ik heerlijk over deze markt gewandeld, vergelijkbaar met een braderie in Nederland, veel zelfgemaakte zeep, knutselwerken, kleding, gave klokken gemaakt uit een oude lp plaat, kaarsen enz. Maar ik had mezelf voorgenomen niks te kopen wat ik niet nodig had, en ook hieraan heb ik me kunnen houden! De Aardbeien met chocolade waren nodig! :P

Toen ook echt verder naar het centrum. Was erg knus/ gezellig. Afwisselend de welbekende winkels hier in Australie met een aantal hippie winkeltjes./p>

Tja en na dit hele verhaal ben ik doorgereden naar Mirluwumba om te overnachten. Daarvanuit ben ik via Palm beach, mermaid beach, Miami weer terug gereden naar Allora. In Palm beach had ik de eerste stop gehad, leuk klein stadje met uiteraard een strandje waar ik een kop koffie wilde drinken. Op dat moment zag je langzaam de regen naar je toekomen vanuit de zee, waanzinnig gaaf om te zien, echt zo'n horrormist uit de verte die dan vervolgens een flinke regenbui op je loslaat.
Zelfs mijn telefoor schrok er zodanig van dat hij spontaan uitvoel, hij deed helemaal niks meer. Batterij was nog zeker voor 70 procent vol dus ik schoot lachend in de stress, vooral omdat ik me op dat moment realiseerde dat ik mijn telefoon zowel als wegenkaart als GPS gebruikte... OEPSIE! Toen ik in een winkeltje informeerde adviseerde de bediende mij om naar het volgende dorpje te rijden want hier was geen telefoonwinkel, leuk... MAAR HOE KOM IK DAAR!!! Op dat moment bedacht ik me dat ik best modern ben, ik ben ook afhankelijk van mijn tel. Maar goed, na alle klepjes en knopjes geprobeerd te hebben vond ik gelukkig een reset knopje waarna mijn tel het weer gewoon deed. Volgende keer toch maar een wegenkaart meenemen.

Tja en na wat rondgelopen te hebben in Mermaid Beach en Miami (ja je leest het goed!) ben ik weer teruggereden. Ik betrapte mezelf nog op de gedachte dat het maar 2,5/3 uur rijden was. In Nederland zou ik daarover geklaagd hebben maar hier betekend het simpelweg dat je niet per se een rustpauze hoeft in te lassen. Eenmaal terug had ik een goed uurtje om weer om te schakelen naar het werken, maar daar hoor je me nog steeds niet over klagen, blijft een leuk baantje.

Verder deze week weinig bijzonders gedaan, volgende week dinsdag laatste bowling avond, maar ja, die week erop vertrek ik helaas toch uit dit heerlijke stadje... Wel is er een superleuke grote verjaardagskaart na een flinke roadtrip aangekomen in Allora, bedankt daarvoor Ome Hans en Tante Jaqueline, dat gaf echt weer een heerlijke lach (met klein traantje) op mijn gezicht!

Tot het volgende verhaal maar weer! Ik lees jullie reacties nog steeds met plezier! Bedankt daarvoor :D

xoxo

Gonnie